روزگارم غریبه

 

در این روزگار غریب
هر طرف مرا افراد بی وفا پر کرده اند
امید هایه خوب و بد مرا از من گرفته اند
زندگی مرا فصل به فصل از من دزدیده اند و این قلب شکسته ام را صد بار به آتش کشیده اند
کوهی شکسته بودم از درد و غمی که برای هیچکس مهم نبود
کوهی که بدون هیچ ناله ای شکسته شدم
گلی که قبل از رسیدن بهار در آرزوی  زمستان شدم
آنها عشق و زندگی مرا ربوده اند
قلب غریب من دیگر طاقت مرا ندارد
حال با چشمانی  اشک بار در  عزای سرنوشت خویش نشسته ام
نمی دانم حساب روزگار از دست رفته ام را از چه  کسی پس بگیرم 

اینم آخرین درد و دل هام  

تاتا